About Me

header ads

"Aż po horyzont" Morgan Matson




Autor: Morgan Matson
Tytuł: Aż po horyzont
Oryginalny tytuł: Amy & Roger Epic Detour
Data wydania: 2014
Przekład: Stanisław Kroszczyński
Wydawnictwo: Jaguar
Liczba stron: 453








Odkąd ruszyliśmy w drogę... To jakbym zaczęła znowu sobie przypominać, co to znaczy. Co to znaczy żyć. Odczuwać. I chciałam tylko powiedzieć, że nigdy nie wiesz, ile czasu ci zostało”.

Moje recenzje nie raz i nie dwa będą nieco odchodziły od schematu właściwych recenzji, ale myślę, że tak będzie ciekawiej i dla mnie, i dla was. Chciałabym rozpocząć od powiedzenia, że nienawidzę książek przygodowych, podróżniczych... I właściwie nie do końca wiem, co skłoniło mnie do sięgnięcia po Aż po horyzont. Chociaż podejrzewam, że okładka. Na górze splecione dłonie jakiejś pary, na dole piękne zdjęcie pustej drogi, być może autostrady. Opis również wskazywał na to, iż będzie to książka przygodowa. A mimo to przeczytałam. I nie żałuję.

Już wcześniej zdążyłam się przekonać, że jeżeli odpycha się ludzi od siebie wystarczająco konsekwentnie, wkrótce przestają nalegać”.

Bałam się, że będzie to coś podobnego do Mrocznych umysłów pani Bracken, że będą jechać i jechać i jechać tym samochodem i właściwie nie będą robić nic więcej, niż jechać, sami nie wiedząc gdzie. Ale zostałam mile zaskoczona. Amy ma siedemnaście lat i od miesiąca mieszka sama w domu, w Raven Rock, w Kalifornii, a jej matka w tym czasie zamieszkała w Conneciut. Amy ma do niej dołączyć, jednak plany się zmieniają i zamiast lecieć samolotem, ma przejechać pół Ameryki samochodem i to nie sama. Amy już nie prowadzi samochodu – wiąże się to z tym, że dopiero co jej tata zginął w wypadku samochodowym. Dlatego z Amelią jedzie Roger – którego ponoć zna z dzieciństwa, ale w rzeczywistości prawie go nie pamięta.

Jeszcze zanim to wszystko się wydarzyło, ludzie zwykle dziwili się na wieść, że jestem aktorką. A ja od zawsze uwielbiałam przeistoczyć się na parę godzin w kogoś innego. W kogoś, dla kogo napisano słowa, wymyślono każdy gest i wiadomo było, jak wszystko się skończy. Prawie jak w życiu. Tylko że bez niespodzianek”.

Łapią niezły kontakt w podróży, chociaż żadne z nich nie chce rozmawiać o rzeczach dla nich trudnych – Amy o ojcu, Roger o byłej dziewczynie. Wyjeżdżając z Raven Rock, mają wyznaczoną przez matkę dziewczyny trasę. Byłam pewna, że dalej będą jechać tak jak mają, a czytelnicy książki będą poznawać wszystkie stany, przez jakie bohaterowie będą jechać. Jednak nie. Zmieniają trasę, jadą jak chcą i gdzie chcą i odwiedzają ważne dla nich miejsca.
I chociaż można domyślić się już po okładce, tytule czy momencie na początku książki, gdzie Amy wspomina, że Roger jest przystojny, że oboje jakoś się ze sobą zbliżą, nie odczuwamy tego wątku tak mocno. Jest lekko muśnięty – przewidywalny, ale za to mistrzowsko opisany. Właściwie nie widać konkretnego miejsca, w którym coś się między nimi zmienia, wszystko to jest wplecione w całą fabułę, delikatnie i subtelnie. Roger nie może pogodzić się z tym, że Hadley z nim zerwała, przez prawie całą podróż próbuje się do niej dodzwonić.

Te gwałtowne ataki łkania dowodziły jedynie, że chociaż udawałam, iż jest wręcz przeciwnie, w mojej piersi ziała wielka, czarna dziura. Próbowałam zakryć ją listkami i gałązkami. Żałosny kamuflaż, za pomocą którego nie byłam w stanie oszukać nawet siebie samej”.

Aż po horyzont nie jest książką o zakochaniu, nie to jest jej głównym motywem. Morgan Matson, nie dość, że prowadzi nas w cudownej podróży przez Amerykę, pokazuje nam, że mimo iż życie rzuca nam kłody pod nogi, mimo iż usiane jest wzgórzami, po których wspinamy się tylko po to, żeby zejść na dół i ponownie powtórzyć wchodzenie, to daje nam też rzeczy cenne, które zmieniają nas samych.
Jest to historia o przełamaniu się i przezwyciężeniu swoich słabości. O zaakceptowaniu pewnych rzeczy. Zarówno Roger jak i Amy czegoś się podczas kilkudniowej podróży nauczyli. A my dostajemy od pani Matson mentalnego kopniaka, aby przemyśleć subtelnie wplecione życiowe problemy.

Odetchnęłam swobodniej, choć dotąd nie zdawałam sobie sprawy, że coś przeszkadzało mi oddychać”.

Oprócz wspaniałej treści, dzięki której zdamy sobie sprawę z niektórych rzeczy i poznamy Amerykę, możemy także zobaczyć prawdziwe zdjęcia, kopie paragonów i notatki z podróży autorki, która przebyła taką samą drogę co Amelia i Roger. Przy każdej zmianie stanu naszych bohaterów, mamy specjalną stronę z informacjami takimi jak: nazwa stanu, jego dewiza, wielkość, a także jakąś ciekawostką i uwagą. Mamy też playlisty Rogera i chociaż nigdy nie czytam książek słuchając muzyki, dla niektórych może to być całkiem ciekawe doświadczenie.
Styl autorki jest bardzo lekki, pochłania się stronę za stroną, pragnąc dowiedzieć się więcej. Dlatego polecam każdemu, nawet tym, którzy jak ja nie lubią książek przygodowych/podróżniczych – warto! Naprawdę warto.

Jasne, zdawałam sobie sprawę, że nigdy nie ma żadnej gwarancji. Na nic. Rzeczy straszne, potworne, mogą się wydarzyć wtedy, kiedy najmniej się ich spodziewamy, w słoneczny niedzielny poranek. A potem trzeba z tym żyć, z dnia na dzień, codziennie. Jednak najwyraźniej zdarzyć się mogą też rzeczy wspaniałe. Czasem życie do czegoś nas zmusi, a potem okazuje się, że po drodze kogoś spotkamy... I nawet nie wiemy, że potem wszystko się zmieni”.


Ocena: 10/10


OKŁADKOWE LOVE || KLUCZNIK: 2. Okładkowe niebo / 3. Imię i/lub nazwisko w tytule książki(?)

Prześlij komentarz

6 Komentarze

  1. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie znam bardziej nachalnej osoby od Ciebie, powaga. Przychodzisz tutaj i mnie poprawiasz, chociaż prosiłam, abyś tego nie robiła, bo sobie tego nie życzę, a Ty mimo wszystko wciąż to robisz. Dziękuję, za "wskazówki", ale ja to piszę dla przyjemności i dlatego, że chcę, a nie dla poprawności, którą ciągle wytykasz. Czepiasz się najmniejszego przecinka. Dobrze, że chociaż kropek nad "i" nie.
      Dlatego proszę po raz kolejny, abyś zaprzestała swojego nachalnego komentowania. Rozumiem i borę do serca uwagi, rady... Ale Twoje komentarze nie mają rad i uwag, tylko przytyki, jakbyś koniecznie chciała wszystkim uświadomić, jacy są beznadziejni, że zgubili przecinek w kilku miejscach.

      Usuń
  2. Okładka rzeczywiście świetna i sięgnęłabym po tę książkę bez przeczytania opisu. Widzisz... książek podróżniczych nie czytasz, a jednak bardzo Ci się podobała. Mnie tez spotykają czasami takie zaskoczenia czytelnicze ;) Cieszy mnie to, ze wątek romantyczny nie jest tutaj na pierwszym planie. Ostatnio mam tego naprawdę dość w książkach, chyba, że jest to zrobione po prostu dobrze. W każdym razie książkę przeczytam :)

    Pozdrawiam, Insane (z takim samym wyglądem bloga, jak Ty :D!) przy-goracej-herbacie.blogspot.com

    PS. W tej notce masz normalną czcionkę, ale w poprzednich recenzjach niestety jest strasznie nieczytelna. Spróbuj w edycji posta zaznaczyć całą notkę i kliknąć w "T" z krzyżykiem u dołu. Wtedy powinno się wszystko dostosować.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ostatnio irytuje mnie wszystko, co kręci się wokół zakochania... Nie, nie, nie i jeszcze raz nie, ale tutaj jest zaledwie muśnięty i to jest świetne. ;) Przeczytaj, bo warto.

      Tak, wiem o czcionce, bo od kilku dni eksperymentuję z szablonem bloga, ale ten chyba już zostanie. :D I muszę podmienić wersje recenzji z openoffice, wtedy już wszystko powinno być dobrze sformatowane. ;) Ale dziękuję za uwagę. :)

      I już biegnę do Ciebie, może akurat masz coś, to stoi u mnie na półce i waham się czytać. :D

      Usuń
  3. Powiem ci, że jestem bardzo ciekawa tej książki. Słyszałam o niej wiele dobrego, więc z chęcią w wolnej chwili sama po nią sięgnę :D

    OdpowiedzUsuń