"Zapach ciemności" C.J.Roberts

Autor: C.J. Roberts

Tytuł: Zapach ciemności

Oryginalny tytuł: Seduced in the Dark

Seria: The Dark Duet, tom 2

Przekład: Agnieszka Brodzik

Data wydania: 2015

Wydawnictwo: Czwarta strona

Liczba stron: 535

Po jakże emocjonującym tomie pierwszym [Dotyk ciemności], nie było mowy, abym nie sięgnęła po kontynuację. Historia Livvie i Caleba wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie mogłam przestać o niej myśleć. Przygotowałam się na jeszcze więcej sprzecznych emocji, na jeszcze mroczniejszą historię – i dokładnie to otrzymałam.

„Pewnego razu Caleb uwolnił mnie w ciemności. Teraz zaś ciemnością mnie uwiódł”.

Akcja rozpoczyna się dniem drugim pobytu Livvie w szpitalu, zaraz po tym, jak wydarzyło się coś – coś, co od pierwszych stron jest tajemnicą, jaką bohaterka zdradza po trochu z każdą stroną. O ile w pierwszym tomie narracje były dwie – bezpośrednia relacja Livvie, dzięki czemu znaliśmy wszystkie jej emocje, oraz narracja trzecioosobowa, skupiająca się na Calebie – w Zapachu ciemności tych narracji jest kilka, a przynajmniej można odnieść takie wrażenie. Najbardziej przejmującą jest ta, gdy to Livvie snuje swoją opowieść.

W tomie pierwszym cała historia skupiona jest na porwaniu i tresurze Livvie, w drugim pojawia się dodatkowy wątek agenta Mattew Reeda – który skradł moje serce ♥ – oraz pojawiają się nowe, ważne dla całej fabuły postaci, a akty seksualne nabierają zupełnie innego wymiaru. Miałam też wrażenie, że styl autorki nieco się zmienił. W pierwszym tomie był zwyczajny, w drugim zupełnie mnie oczarował i całość czytało mi się o wiele przyjemniej. Oprócz wszechobecnego seksu, mamy też zupełnie inne, bardzo poważne wątki, jak chociażby Syndrom Sztokholmski, handel kobietami i dziećmi, czy relacje międzynarodowe i zamiatanie niewygodnych kwestii pod dywan.

„(...)potwory się nie rodzą, potwory ktoś stwarza”.

Sami bohaterowie także zmienili się przez wszystkie wydarzenia. Największą zmianę można zobaczyć w Livvie – z wystraszonej dziewczyny stała się osobą znacznie odważniejszą, silniejszą i zdeterminowaną, a to wszystko dzięki zwyczajnej chęci przeżycia. Relacje ze szpitala bardzo mocno to pokazują, chociaż została w niej ta płaczliwa cząstka z Dotyku Ciemności.

Dostałam dokładnie taką lekturę, jaką chciałam – mocniejszą, mroczniejszą, jeszcze bardziej przerażającą, obfitą w akcję, tajemnicę i cały kalejdoskop uczuć. Nie ulega wątpliwości, że tom drugi jest o wiele lepszy i zdecydowanie bardziej rozbudowany od pierwszego. Byłam nią oczarowana i z całą pewnością polecam czytelnikom o mocnych nerwach.

Ocena: 10/10

WYZWANIA:

Klucznik: czytana w łóżku; tygiel gatunkowy | Przeczytam tyle, ile mam wzrostu – 3,8cm