"Collide" Gail McHugh

Tytuł: Collide

Autor: Gail McHugh

Oryginalny tytuł: Collide

Przekład: Anna Dorota Kamińska

Data wydania: 2015

Wydawnictwo: Akurat

Liczba stron: 370

Piękna dziewczyna, dwóch przystojnych i bogatych mężczyzn i nieokiełznane pożądanie – odjąć trójkąt miłosny i wypisz, wymaluj 50 twarzy Greya.

Do przeczytania Collide zachęciły mnie pozytywne recenzje – nie natknęłam się na żadną złą, dlatego przy czytaniu nasuwały mi się myśli: czy ja aby na pewno czytam tę samą książkę? Collide opowiada – typową – historię Emily, która jest – a jakże – rozdarta między miłością (a raczej powiedziałabym przywiązaniem) do Dillona, a fascynacją i dopiero rodzącą się miłością do Gavina. Oczywiście jest również szalona przyjaciółka, która nie przepada za Dillonem i zamiast pomóc bohaterce, wygłasza mądrości typu „zrób co uważasz, chcę abyś była szczęśliwa”.

Zastanawiam się ostatnio, czy współczesne autorki naprawdę nie mają własnych pomysłów, że powielają wciąż te same, czy po prostu chcą zabłysnąć i idą z aktualną modą. Teraz gdzie nie spojrzę, tam historia z obowiązkowymi: seksownym bohaterem, piękną i uroczą bohaterką (oboje bez wad), seksem co dwa rozdziały i bogactwem (bo bohater jest szefem wielkiej korporacji, czy cokolwiek takiego). Szczerze mam dość takiej fabuły. I nie wiem, po co próbuję ją czytać – dobra, wiem, bo mam ogromną nadzieję, że w końcu natknę się na coś naprawdę dobrego, ale na to się chyba nie zapowiada.

Cały ten typowy schemat dałoby się przeżyć, gdyby nie styl autorki i płytcy bohaterowie. Zdania są do bólu proste, momentami wręcz śmieszne (gdy zbyt wesoła narracja nie pasuje do powagi sytuacji), a sceny seksu, jakie się pojawiają, są na żałosnym poziomie pod względem ich opisu. Chciałabym powiedzieć, że są ucztą dla zmysłów, ale przy ich czytaniu w kółko wywracałam oczami i przerzucałam strony, aby jak najszybciej przejść dalej.

Kreację Dillona autorka skiepściła już na początku. Od pierwszych stron przedstawiła go jako drania, dupka i... jeszcze więcej ordynarnych określeń. To wrażenie potwierdza też opinia przyjaciółki Emily o jej chłopaku. Ostatnio popularnym zjawiskiem we współczesnych powieściach jest irytująca, głupia bohaterka, której nikt nie lubi. Tutaj takim bohaterem jest Dillon – przez taką a nie inną kreację nie byłam w stanie go polubić. Emily natomiast – oprócz typowego nie wiem, co zrobić – była przedstawiona jako zraniona kobieta, co miało pewnie wywoływać litość, a wywoływało jedynie irytację. Jedyną postacią, jaka przypadła mi jako tako do gustu, był Gavin. Jako jedyny wydawał się silny i wiedział, co chciał. Stawiał na swoim.

Okropnie męczyłam się przy czytaniu, wielokrotnie miałam ochotę po prostu wyrzucić książkę przez okno i dać sobie spokój. Koniec końców opuściłam około 150 stron i przeczytałam samą końcówkę – i mimo nieznajomości kilku faktów, znalazłam to, co domyślałam się znaleźć.

Collide nie jest ani piękną, ani wzruszającą historią. Przeciwnie – jest denna, pusta, przewidywalna, bez jakiegokolwiek przekazu, ze słabo wykreowanymi bohaterami i typową fabułą, a zamiast dobrze się przy niej bawić, pragnęłam jedynie się jej pozbyć. Nie polecam.

Ocena: 2/10

WYZWANIA:

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu – 2,3cm | Klucznik: czytana w łóżku | Czytam Young Adult