"Siedem minut po północy" Patrick Ness

Tytuł: Siedem minut po północy
Autor: Patrick Ness (na podstawie pomysłu Siobhan Dowd)

Ilustracje: Jim Kay
Oryginalny tytuł: The Monster Call
Przekład: Marcin Kiszela
Data wydania: 2013
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
Liczba stron: 215

Gdy po raz pierwszy w bibliotece wzięłam do rąk Siedem minut po północy, nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać. Mroczny klimat wskazywał na horror lub coś podchodzącego pod fantasy. Okazało się coś zupełnie innego!

Jest to przejmująca, ciepła i za razem mroczna historia pewnego chłopca i jego mamy chorej na raka. A do tego wielki Cis, który pojawia się siedem minut po północy. Z początku nie potrafiłam wczuć się w historię Conora. Styl, jakim została napisana ta książka zupełnie do mnie nie trafiał. Było mnóstwo niewiadomych, a główny bohater po prostu mnie drażnił. Byłam wręcz pewna, że nie wytrwam do końca. Ale stało się inaczej.

„Nie był w stanie tego powiedzieć... Nawet teraz nie dawał rady. Nawet po ich rozmowie. Mimo tego, że wiedział od samego początku. Oczywiście, że wiedział, nieważne jak bardzo nie chciał uwierzyć, że to prawda... wiedział przecież. Lecz nadal nie mógł tego wypowiedzieć na głos”.

Relacja Conora z kolegą z klasy była momentem przełomowym w moim czytaniu. Dopiero od połowy poczułam się zainteresowana całą opowieścią. Dopiero od połowy naprawdę chciałam się dowiedzieć, jaki sekret Conor ma powiedzieć potworowi w zamian za trzy historyjki. Dopiero od połowy mogłam się zachwycić tą książką.

I strasznie żałuję, że dopiero od połowy.

Bo Siedem minut po północy to historia o bólu, stracie, wierze, nadziei i akceptacji. Ciekawie przedstawiona (chociaż styl Nessa naprawdę mnie nie porwał) i jakże piękna w środku! Ilustracje Jima Kaya nadają całości niesamowity klimat i — aż głupio się przyznawać — to one podobały mi się najbardziej.

Niestety, nie porwała mnie tak mocno, jak innych. 

Ocena: —

Tym razem brak, bo czuję, że niesprawiedliwie przyznałabym za małą liczbę. 

WYZWANIA:

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu — 1,4 cm

+ Bardzo denerwował mnie zapis niektórych dialogów, gdyż wyglądał tak: