"Bez winy" Mia Sheridan

Tytuł: Bez winy

Autor: Mia Sheridan

Oryginalny tytuł: Grayson's Vow

Przekład: Matylda Biernacka

Data wydania: 2016

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 415

Lektura Bez winy jest moim trzecim spotkaniem z twórczością Mii Sheridan i jak dotąd najlepszym. Bez słów było dobre, ale czegoś tam brakowało, a Stinger był fatalny, ale to, co serwuje nam Bez winy to absolutnie świetna historia!

Gdy małej wiedźmie nie pozostaje nic innego, jak złożyć wrednemu Smokowi pewną niemoralną propozycję... powstaje piękna historia, wychodząca poza ramy znanych z innych powieści schematów.

Kira ma problem. Nie taki zwykły — bo chociaż nie ma pieniędzy na życie, większym problemem jest jej ojciec. Aby całkowicie się od niego odciąć, potrzebuje męża. Grayson też ma problem, ale skoro jest równie zdesperowany jak ona, zgadza się ją poślubić. Motyw przeróżnych układów między dwojgiem ludzi jest ostatnio częstym tematem w literaturze, zwłaszcza w New Adult — jego pojawienie się mnie nie zdziwiło. Zdziwiło mnie jednak, jak pięknie Mii Sheridan udało się stworzyć kreatywną opowieść mimo budowaniu jej na schematach.

Chajtnąć się! To brzmiało tak zwyczajnie. Nic wielkiego. Zwykłe chajtnięcie - jeśli chajtniesz się wystarczająco niezobowiązująco, możesz się równie łatwo odchajtnąć.

Postać Kiry jest pełna entuzjazmu, nadziei i dobrej woli — jest bezinteresowna, zawzięta, zabawna, ale i wrażliwa. Graysonowi też niczego nie brakuje — zwłaszcza, gdy zdejmie koszulkę. Ich potyczki słowne nie raz wywołały mój uśmiech; niektóre ze słów i czynów nie raz sprawiły, że czułam dziwny ucisk w żołądku; dwa razy dałam upust emocjom i pozwoliłam łzom wypłynąć — a to wszystko sprawiło, że naprawdę pokochałam tę opowieść.

Postaci Charlotte i Waltera również są dopracowane i dodają niesamowitego tła, stwarzają cudowną, domową atmosferę. Niestety, nie zawsze może być pięknie — nieprzyjemna przeszłość obojga znów powraca, tworząc problemy i je mnożąc. Nie braknie tu uczuć — tych dobrych i tych złych — nieporozumień, namiętności i zwykłej, dobrej zabawy. Wszystko dawkowane jest bardzo precyzyjnie, tworząc naprawdę dobą powieść.

Odnoszę wrażenie, że styl Sheridan uległ zmianie, bo wcale nie czułam, aby Bez winy pisała ta sama autorka, co Bez słów. Cała ta historia jest dojrzalsza, a słowa, jakimi jest przekazana, są dobrze dobrane. Duża dawka ironii, sarkazmu i humoru — to zaraz po kreacji bohaterów największa zaleta tej powieści.

Małżeństwo jest jak wino. Oba dojrzewają powoli i z czasem nabierają głębi i złożoności.

Na wspomnienie zasługuje także fakt, że w tej książce autorka oszczędziła nam nadmiernych opisów seksu, choć może to wynikać z faktu, że przez 3/4 książki wszystko opiera się na zwyczajnej, nie fizycznej, relacji bohaterów. Chociaż napięcie między Kirą i Graysonem jest wyczuwalne już od samego początku, cała kulminacja tej namiętności następuje pod koniec, wciąż jednak oszczędzając czytelnika, nie tak jak w przypadku Stingera, gdzie bohaterowie rzucali się na siebie nawzajem przy każdej możliwej okazji.

Bez winy pozytywnie mnie zaskoczyło, pozwoliło mi przez cały dzień trwać w świecie bohaterów, odczuwając to, co oni. To fantastyczna powieść, którą koniecznie trzeba przeczytać. A ja z pewnością kiedyś jeszcze raz do niej wrócę.  

Ocena: 9/10 

WYZWANIA

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu — 2,6  |  Czytam Young Adult

Bądź fajny, daj lajka! 

Recenzje Koneko