Nocny film, Marisha Pessl

Od zawsze uwielbiałam dobre kryminały i thrillery, więc po fatalnym Bielszym odcieniu śmierci znalezienie Nocnego filmu było niczym objawienie, tym bardziej, że polecała go sama Karolina. Nie miałam wiec innej opcji, jak kupić to wielkie tomiszcze. Przy okazji okazało się, że to jedyna książka, jaką byłam w stanie czytać, bo mieszkała u mnie Niemoc Czytelnicza. Co tu dużo mówić, Nocny film to strzał w dziesiątkę!

Scott jest nieco zrujnowanym dziennikarzem, który na wieść o samobójstwie Ashley Cordovy znów zaczyna grzebać w życiu Stanislava  Cordovy — geniusza i tajemniczego reżysera, przyczyny jego problemów. Rozwikłanie zagadkowego samobójstwa Ashley wydaje się jego osobistą sprawą, czymś, co nie da mu spokoju, dopóki nie dowie się wszystkiego.

Od pierwszych stron zostałam wciągnięta w świat Scotta, Nory i Hoppera — trójki genialnych, wyjątkowych i niesamowicie od siebie różnych osób, których połączyła jedna, Ashley. Czy zrobiła to specjalnie? Czy wyszło tak w wyniku zwykłego zbiegu okoliczności? W trakcie śledztwa lista pytań rośnie, a niektóre z nich są wręcz absurdalne. Pessl w niesamowity sposób wykreowała każdą postać. I tych głównych, i tych pobocznych, pojawiających się raz na jakiś czas. A przede wszystkim Stanislava Cordovę, który wydaje się być postacią prawdziwą, żyjącą w naszym świecie. A cała historia zdaje się być na faktach — tak dobrze i realnie jest przedstawiona. A przynajmniej do czasu. 

Mamy tu w zasadzie konstrukcję typowego kryminału z dziennikarzem. Chodzi i wypytuje odpowiednich ludzi, wykorzystuje swoje znajomości, ma czasem małe problemy, ale koniec końców zawsze jakoś ruszy z tematem. Różnica polega na tym, że w środku Nocnego filmu znajdziemy niesamowicie zrobione artykuły, wyglądające jak żywcem wyjęte z prawdziwych stron internetowych, czy wycinki z gazet, notatki, dokumentację policyjną i inne. Ma to swój urok, książce dodaje atrakcyjności. 

Największym atutem Nocnego filmu jest styl pisania Marishy Pessl. Narracja w połączeniu z sarkazmem Scotta, jego ciętymi uwagami i przekomicznie trafnymi porównaniami tworzy prawdziwe cudo. Nie raz i nie dwa zaśmiałam się z wypowiedzi Scotta. Pod tym względem Nocny film również jest czymś niesamowitym. Nawet w poważnej i przerażającej sytuacji Scott potrafił rzucić sarkastyczną uwagę i co ważniejsze, nigdy to nie przeszkadzało, ani nie wydawało się nie na miejscu.

Kolejnym atutem jest klimat. Od samego początku czuć niepokój, który ze strony na stronę rośnie. A w pewnym momencie jest wręcz namacalny wokół nas, czytelników, którzy siedzimy wygodnie w swoim kąciku i na pozór czujemy się bezpiecznie. Odczuwamy go w stosunku do samej sprawy Ashley, a potem także do miejsc i wydarzeń. Informacje, które odkrywają Scott, Nora i Hopper, również coraz bardziej nas niepokoją.

Samo prywatne śledztwo jest skonstruowane bardzo dobrze. Czasem bohaterowie przez dłuższy czas nie posuwali się zbytnio naprzód, ale wtedy odkrywali mały szczegół, który doprowadzał ich do kolejnych odkryć. Na łamach książki poznajemy niezliczoną ilość postaci, którzy mają większy lub mniejszy wkład w rozwikłanie zagadki Ashley, ale nikt nie pojawia się tam przypadkowo. Tempo akcji dla mnie było idealne. Jak wspominałam na wstępie, miałam akurat taki czas, że czytanie nie szło mi tak dobrze, jakbym chciała, więc już samo to, że byłam w stanie czytać jedynie Nocny film, mówi o książce dobrze. Byłam zachwycona i nadal jestem, niemal każdym aspektem tej powieści, która w moich oczach jest czymś genialnym. 

Jedyne, do czego mam pewne zastrzeżenia, to wprowadzenie wątku okultystycznego. Niewątpliwie dodawało to powieści mrocznego klimatu, niepokoju, ale też sprawiło, że nastawiłam się na coś innego, niż na koniec dostałam (ale nie oznacza to, że uważam zakończenie za złe!). Nieco też psuło ten realizm całej historii. Wciąż nie wiem, czy uważam to za plus czy minus całości. Ale jedno wiem: bez tego motywu Nocny film nie byłby tym samym i na miejscu autorki też pewnie trwałabym przy takim kierunku prowadzenia fabuły. 

Nocny film to niemalże 800 stron czystej przyjemności z czytania. Tajemnicze samobójstwo, świetni i osobliwi bohaterowie, idealnie dawkowana akcja, ujmująca i angażująca narracja, i duża dawka humoru w kontraście do mrocznego klimatu. Tym właśnie jest ten thriller. Długość jest tu zaletą, bo gdyby zabrać choćby jeden fragment, książka byłaby niepełna. Jednocześnie niczego tu nie brakuje, nie ma więc wrażenia przesycenia. I chociaż jest to opowieść zamknięta (no prawie, bo ostatni fragment pozostaje otwarty na wyobraźnię czytelnika), zżyłam się z bohaterami i z przyjemnością przeżyłabym z nimi jeszcze nie jedną podróż. A na koniec nie pozostaje mi nic innego, jak zwyczajnie polecić wam tę powieść. Naprawdę warto.

PS. Zwróciliście uwagę na napis na okładce? Intensywna, pochłaniająca, doskonała. Oto, jaka jest historia Nocnego filmu. 

10/10 

Nocny film | Night film

Marisha Pessl

tł. Rafał Lisowski

wyd. Albatros, 2017

768 stron 

Olimpiada czytelnicza
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 4,7